വാക്കുകൾ പ്രേതങ്ങളായിയലയുന്ന
മൗനപുസ്തകത്തിലാണുഞാൻ
നിന്നെ മയിൽ‌പ്പീലിയായി സൂക്ഷിച്ചത്.
ഇരുട്ടിനിത്രനിറങ്ങളുണ്ടെന്നു
നീപറഞ്ഞ സ്വപ്നങ്ങൾ
വെളിച്ചംനൂഴ്ന്നിറങ്ങി വെറുംകാഴ്ചയാകുമ്പോൾ
അടരുന്നു ,
പലനിറമുള്ള പ്രണയശലഭങ്ങൾ...
എന്റെ ഹൃദയത്തിലൊരുപ്പുഴയുടെ ഭൂതകാലം
കാഴ്ചയുടെമേലേപ്പരന്നൊഴുകുന്നു...
ഒഴുക്കിൽ നമുക്ക് നമ്മളെനഷ്ടമാകുന്നു. മഴയത്ത്,
ഒന്നൊളിക്കാതെ നനഞ്ഞവൃക്ഷങ്ങൾ
പിന്നത്തെവേനലിൽ തുരുമ്പിച്ചു ;
മരമുണങ്ങി ,ഇലകൾ കൂടൊഴിഞ്ഞു
കരിയിലകളിൽ കാലമോർമ്മയായിച്ചുരുണ്ടു.
ദീപവുംപൂക്കളുമിറുത്തു
ചേക്കേറുവാനൊരുഹൃദയമില്ലാതെ കാറ്റലയുന്നു.
വേനലിൽവരണ്ടപുഴയുടെ
മണലിലെഴുതാനിടമുണ്ടെങ്കിലും
കൂട്ടുകാരി,
നമുക്കിടയിലെച്ചുവരിൽ
നിന്നെക്കോറിയിടാനാണെനിക്കിഷ്ട്ടം ...-
എന്റെ നിശബ്ദത ഒരു ചികിത്സാലയമാണുചിലപ്പോഴൊക്കെ നിന്റെയൊരു നോട്ടംകൊണ്ട്അതല്ലെങ്കിൽ...
ക്ലാസ്സ്മുറിയിൽ ബംഗ്ലാവും കൂരയുംരണ്ടുകുട്ടികൾ കൊണ്ടുവന്നുബംഗ്ലാവിന്റെ മതിലിൽ 'പാ...
